بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی به انعکاس آن در ادب پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.

آیه 110 سوره کهف

قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَن کَانَ یَرْجُو لِقَاء رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا یُشْرِکْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا ?110?

 
بگو من هم مثل شما بشرى هستم و[لى] به من وحى مى‏شود که خداى شما خدایى یگانه است پس هر کس به لقاى پروردگار خود امید دارد باید به کار شایسته بپردازد و هیچ کس را در پرستش پروردگارش شریک نسازد (110)

 
*آخرین تعلیم این آیه بشارتی بزرگ و موهبتی عظیم است که اگر کسی امید دارد و آرزو کرده که به دیدار پروردگارش نایل شود به کدام راه باید برود و چه باید بکند.

 
هر عاشقی این خبر را بشنود که قاصدی می‌خواهد نشان منزلگاه معشوق او را که راز بزرگ عالم است فاش کند بی گمان از شادی به وجد می‌آید و بی اختیار می‌گوید «بر این مژده گر جان فشانم رواست»، آنچه می‌دانی بگو که : «ما به دوست نبردیم ره به هیچ طریق».

 
*اگر باید بیابان پرخار و خاره را بپیماییم آن را حریر و دیبا خواهیم یافت؛ اگز باید از دریای آتش عبور کرد آتش را گلستان خواهیم شمرد و به هیچ سختی روی از دامن مقصود نخواهیم تافت.

 
*اکنون همه منتظرند تا قاصد صدها شرط و بهانه بیاورد و هزاران بار سنگین بر دوش مشتاقان گذارد، اما با کمال حیرت همه می‌شنوند که اگر دیدار پروردگارتان را مشتاقید تنها یک کار در پیش پای شماست: به کارهای نیکو بپردازید، همان کارها که از دیدنش و از شنیدنش به وجد می‌آیید.

 
*و از همه کس انجام آن را انتظار دارید، و البته باید که در انجام کارهای نیکو که مهم‌ترین آن‌ها شاد کردن دل‌ها و برآوردن آرزوهاست هیچ غرضی غیر از رضای آن یگانه در دل نیاوریدبلکه یک دل و یک جهت تنها او را پیش چشم داشته باشید و به خاطر او که خیر و خوبی مطلق است خوب کار کنید.