عطری که انگار به همه‌ی خاطرات آن روزها سنجاق شده است...

زمستان اما عطری دارد که هم دوستش دارم و هم نه..

گاه غمگینم می‌کند و گاه سرمستم...

شاید چون عطر زمستان به همه‌ی خاطرات با تو بودن سنجاق شده است...

شاید چون من زمستانی ام و همه چیز دنیا از یک شب زمستانی برایم شروع شد...

شاید چون آغاز همه‌ی هجران هایم زمستان بود...

و شاید چون نوید آمدنت را در زمستان به من دادند...

در زمستان بود که فاطمه‌ام خواندی...

یادت هست؟

در زمستان بود که آغوش گرمت پناه من شد و چون اجاق شقایقی در پشت یک سنگ گرمم کرد...

در زمستان بود که بی هوا عاشق شدم...

در شبهای بلند زمستان از تو نوشتم و گریستم...

در زمستان بود....

شاید...